دارایی تحت مدیریت (AUM) در صندوق های سرمایه گذاری
دارایی تحت مدیریت (Assets Under Management - AUM) معیاری است که برای اندازه‌گیری کل ارزش مالی دارایی‌هایی که توسط یک نهاد مالی مانند یک شرکت مدیریت سرمایه، صندوق سرمایه‌گذاری، یا بانک، مدیریت می‌شوند، به کار می‌رود.با استفاده از این معیار افرادی که قصد سرمایه‌گذاری در صندوق یا نهاد مالی را دارند به‌خوبی از وضعیت داخلی این شرکت با خبر خواهند شد چون این معیار نشان‌دهنده میزان وجوهی است که مشتریان به مدیریت نهاد مالی سپرده‌اند. در این مقاله به اهمیت دارایی‌های تحت مدیریت و نحوه محاسبه آن می‌پردازیم.
دارایی تحت مدیریت یا AUM چیست؟
Assets Under Management یکی از معیارهای کلیدی در دنیای مالی است که نقش مهمی در ارزیابی عملکرد و اعتبار نهادهای مالی و سرمایه‌گذاری ایفا می‌کند.از جمله اهمیت دارایی‌های تحت مدیریت می‌توان به موارد زیر اشاره داشت:
1. نشان‌دهنده اعتبار و توانایی مدیریت: جم بالای AUM نشان‌دهنده این است که سرمایه‌گذاران زیادی به نهاد مالی اعتماد کرده و دارایی‌های خود را به مدیریت آن سپرده‌اند که باعث جذب اعتماد سرمایه‌گذاران شده است.
از طرفی، AUM معیاری برای بررسی و ارزیابی توانایی یک شرکت در مدیریت سرمایه‌های بزرگ و پاسخگویی به نیازهای مختلف مشتریان است.
2. ابزار تحلیل و تصمیم‌گیری سرمایه‌گذاران: سهامداران معمولاً نهادهای با AUM بالا را انتخاب می‌کنند، زیرا این شرکت‌ها توانسته‌اند سرمایه‌گذاران متعددی را جذب کرده و منابع مالی بیشتری مدیریت کنند همچنین افزایش AUM می‌تواند نشان‌دهنده رشد پایدار و توانایی تطبیق نهاد مالی با شرایط مختلف بازار باشد.
3. معیار تعیین هزینه‌ها و درآمدها: بسیاری از شرکت‌های سرمایه‌گذاری و صندوق‌های مالی، هزینه‌های مدیریتی را بر اساس درصدی از AUM دریافت می‌کنند. هرچه AUM بیشتر باشد، درآمد حاصل از کارمزدها نیز بالاتر خواهد بود، در نتیجه نهادهایی با AUM بالا می‌توانند به‌طور مداوم از جریان کارمزدها درآمد پایدار کسب کنند.
4. تاثیر مستقیم بر عملکرد مالی و استراتژی‌ها: حجم بالای AUM به نهاد مالی این امکان را می‌دهد که استراتژی‌های سرمایه‌گذاری متنوع‌تر و بلندمدت‌تر را اجرا کند و نهادهای دارای AUM بالا توانایی بیشتری برای مدیریت ریسک و مقابله با نوسانات شدید بازار را دارند.
5. معیار مقایسه در صنعت مالی: AUM به‌عنوان یکی از معیارهای اصلی در رتبه‌بندی شرکت‌های مالی و سرمایه‌گذاری در نظر گرفته می‌شود و همچنین در انتخاب صندوق‌های سرمایه‌گذاری (مانند صندوق‌های سهامی، درآمد ثابت یا مختلط)، میزان AUM به‌عنوان معیاری برای اندازه و اعتبار صندوق اهمیت زیادی دارد.
نحوه محاسبه AUM
- جمع‌آوری ارزش دارایی‌ها: ابتدا ارزش دارایی‌هایی که در اختیار نهادمالی هستند شناسایی و محاسبه می‌شوند. که این دارایی‌ها شامل سهام، اوراق قرضه، املاک و مستغلات و وجه نقد می تواند باشد.
در مرحله بعدی ارزش بازار هر یک از دارایی‌های این نهاد مالی بر اساس قیمت‌های بازار و یا قمیت دفتری محاسبه می‌شود.
پس از محاسبه موارد ذکر شده، مجموع ارزش دارایی‌ها محاسبه می‌شود.
مجموع ارزش دارایی‌ها=∑ارزش بازار دارایی‌ها
- کسر بدهی‌ها: اگر نهاد مالی بدهی‌هایی داشته باشد (مانند وام‌ها یا حساب‌های پرداختنی)، این بدهی‌ها باید از مجموع ارزش دارایی‌ها کسر شوند.
مجموع بدهی‌ها=∑بدهی‌ها
- محاسبه AUM: در نهایت، AUM به‌صورت زیر محاسبه می‌شود
AUM=مجموع ارزش دارایی‌ها−مجموع بدهی‌ها
لازم به ذکر است AUM می‌تواند شامل انواع مختلف دارایی‌ها باشد و این تنوع می‌تواند به بهبود ریسک و بازده سرمایه‌گذاری کمک کند، همچنین AUM ممکن است با گذشت زمان تغییر کند، به‌ویژه با ورود و خروج سرمایه‌گذاران یا تغییر در ارزش بازار دارایی‌ها و باید مرتبا به‌روز شود تا تغییرات در بازار و دارایی‌ها منعکس شود.
دارایی‌های صندوق تحت مدیریت AUM چیست؟
دارایی‌های صندوق تحت مدیریت (AUM) به مجموع دارایی‌هایی اشاره دارد که یک صندوق سرمایه‌گذاری برای مشتریان خود مدیریت می‌کند. این دارایی‌ها می‌توانند شامل انواع مختلفی از سرمایه‌گذاری‌ها باشند که هر کدام به روش خاصی مدیریت و تحلیل می‌شوند.انواع دارایی‌های صندوق تحت مدیریت AUM عبارتند از:
الف) سهام: سرمایه‌گذاری در سهام شرکت‌های عمومی و خصوصی. این دارایی‌ها به‌طور معمول دارای پتانسیل رشد بالایی هستند و سهام ممتاز که این سهام‌ها دارای ویژگی‌های خاصی هستند و معمولاً به سرمایه‌گذاران حق دریافت سود ثابت می‌دهند.
ب) اوراق قرضه: شامل اوراق قرضه منتشر شده توسط دولت‌ها که به‌عنوان دارایی‌های با ریسک پایین‌تر شناخته می‌شوند و این اوراق از طرف شرکت‌ها صادر می‌شوند و معمولاً دارای بازده بالاتری نسبت به اوراق قرضه دولتی هستند، اما ریسک بیشتری نیز دارند.
ج) املاک و مستغلات: صندوق‌های سرمایه‌گذاری املاک (REITs) که به‌عنوان نماینده‌ای برای سرمایه‌گذاری در املاک و مستغلات عمل می‌کنند. این صندوق‌ها می‌توانند شامل املاک تجاری، مسکونی یا صنعتی باشند.
ه) وجه نقد و معادل‌های نقدی: موجودی‌های نقدی و دارایی‌هایی که به‌راحتی به وجه نقد تبدیل می‌شوند، مانند سپرده‌های بانکی و اوراق بهادار با سررسید کوتاه‌مدت.
عوامل کاهش AUM
کاهش دارایی تحت مدیریت (AUM) می‌تواند به دلایل متعددی رخ دهد که بر عملکرد صندوق‌های سرمایه‌گذاری و نهادهای مالی تأثیر می‌گذارد. در ادامه، به برخی از عوامل کلیدی که می‌توانند منجر به کاهش AUM شوند، اشاره می‌کنیم.
1. خروج سرمایه‌گذاران: سرمایه‌گذاران ممکن است به دلایل مختلفی مانند عدم رضایت از عملکرد صندوق، تغییر استراتژی سرمایه‌گذاری یا نیاز به نقدینگی، سرمایه خود را از صندوق خارج کنند.
2. کاهش ارزش دارایی‌ها: اگر ارزش بازار دارایی‌های موجود در سبد سرمایه‌گذاری کاهش یابد (به‌عنوان مثال، به دلیل کاهش قیمت سهام یا اوراق قرضه)، AUM نیز کاهش خواهد یافت همچنین شرایط اقتصادی منفی مانند رکود، افزایش نرخ بهره، یا تغییرات در سیاست‌های مالی می‌تواند به کاهش ارزش دارایی‌ها منجر شود.
3. عملکرد ضعیف: اگر صندوق نتواند به اهداف عملکرد خود دست یابد و بازدهی که سرمایه‌گذاران انتظار دارند را فراهم کند، ممکن است سرمایه‌گذاران تصمیم به خروج از صندوق بگیرند.
4. رقابت فزاینده: ورود نهادهای مالی جدید به بازار یا ارائه محصولات مشابه با هزینه‌های کمتر و عملکرد بهتر می‌تواند سرمایه‌گذاران را از صندوق‌های موجود خارج کند.
درصورتی که رقبا ممکن است محصولات جدیدی با ویژگی‌های جذاب‌تر و هزینه‌های پایین‌تر معرفی کنند که منجر به کاهش AUM برای صندوق‌های قدیمی‌تر شود.
5. تغییر در سیاست‌های سرمایه‌گذاری: تغییر در استراتژی سرمایه‌گذاری صندوق (به‌ویژه در مواردی که سرمایه‌گذاران با آن همخوانی نداشته باشند) می‌تواند به کاهش AUM منجر شود و اگر صندوق به نیازها و انتظارات جدید مشتریان پاسخ ندهد، ممکن است سرمایه‌گذاران از آن خارج شوند.
جمع‌بندی
دارایی تحت مدیریت (AUM) یکی از شاخص‌های کلیدی در ارزیابی موفقیت نهادهای مالی و صندوق‌های سرمایه‌گذاری است. AUM به‌عنوان معیاری برای سنجش عملکرد، درآمدزایی و تحلیل بازار اهمیت دارد. نحوه محاسبه آن شامل جمع‌آوری ارزش دارایی‌ها و کسر بدهی‌ها است. همچنین، عوامل مختلفی می‌توانند منجر به کاهش AUM شوند که باید مورد توجه قرار گیرند.
